به نقل از «فرارو»

اگر موجودات فضایی به آمریکا حمله کنند روسیه و چین به ما یاری خواهند رساند؟

تاریخ انتشار: ۱۰ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۵۶۲۳۴۲

فرارو- توماس فریدمن؛ ستون نویس روزنامه نیویورک تایمز- "راب لیتواک" کارشناس کنترل تسلیحات در مرکز ویلسون در مقاله‌ای که به تازگی نوشته درباره رقابت قدرت‌های بزرگ و تغییرات اقلیمی پرسشی را یادآوری کرده که "رونالد ریگان" رئیس جمهوری وقت ایالات متحده امریکا از "میخائیل گورباچف" رهبر اتحاد جماهیر شوروی پس از پیاده روی آن دو در امتداد دریاچه در سال ۱۹۸۵ میلادی پرسیده بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گورباچف بعدا در این باره گفته بود: "پرزیدنت ریگان ناگهان به من گفت: "اگر ایالات متحده به طور ناگهانی توسط موجودات فضایی مورد حمله قرار گیرد چه خواهی کرد؟ آیا به ما کمک خواهید کرد"؟ و من گفتم: "بدون تردید کمک می‌کنیم". پرزیدنت ریگان پاسخ داد: "ما نیز در قبال شما چنین خواهیم کرد". گورباچف در پایان گفت: "پس این جالب است". با این وجود، با افزایش رقابت اخیر میان قدرت‌های بزرگ اصلا مشخص نیست که روسیه، چین یا امریکا در مواجهه با تهاجم موجودات بیگانه فضایی که تهدیدی علیه همه ما هستند به یکدیگر کمک کنند. البته هدف "لیتواک" در بازگویی این روایت بر آن است که اشاره کند امروز ما با تهدیدی مشابه در عرصه جهانی مواجه هستیم نه از سوی موجودات بیگانه فضایی بلکه از جانب نیرویی بسیار آشناتر و به ظاهر خوش خیم: اقلیم و آب و هوا.

گرم شدن سیاره زمین هر کشوری را با آتش سوزی‌های جنگلی و افزایش سطح آب دریا‌ها و طوفان‌هایی که در هر قرن تنها یکبار رخ می‌دهند به چالش کشیده است. با این وجود، برخلاف موجودات فضایی امکان مذاکره با مادر طبیعت صفر است. مادر طبیعت هر کاری را که شیمی، زیست شناسی و فیزیک به آن دیکته می‌کند، انجام می‌دهد و توجهی به این موضوع ندارد که مرز‌های جغرافیایی روسیه، امریکا یا چین از کجا آغاز شده و کجا به پایان می‌رسند. مادر طبیعت تمامی گستره گیتی را در دستان خود دارد همان گونه که با شیوع کرونا این موضوع را به خوبی نشان داد.

علیرغم این موارد، "شی جین پینگ" رئیس جمهوری چین و "ولادیمیر پوتین" رئیس جمهوری روسیه در نشست پیرامون آب و هوا در گلاسکو که با حضور بایدن رئیس جمهوری امریکا و بسیاری دیگر از رهبران جهان برگزار شد شرکت نکردند. مهم‌تر از آن گزارشی است که "واشنگتن پست" منتشر کرده و خبر می‌دهد برخی از مقام‌های چینی قصد دارند در برابر هرگونه همکاری اساسی با امریکا در زمینه مسائل آب و هوایی مقاومت کنند مگر آن که امریکا از فشار خود بر چین در زمینه حقوق بشر، هنگ کنگ تایوان و مسائل تجاری بکاهد. ما چنین تاکتیکی را پیش‌تر از پکن ندیده بودیم: هوای خود را پاک می‌کنیم به شرطی که اجازه دهید حریم هوایی تایوان را کنترل کنیم و هوای آزادی در هنگ کنگ را خفه کنیم. قطعا مقام‌های چینی دیگری نیز وجود دارند که قصد همکاری با واشنگتن در مورد تغییرات اقلیمی را دارند و درک می‌کنند که در صورت بدتر شدن وضعیت آب و هوا ما همه با هم غرق خواهیم شد. با این وجود، حتی اشاره به استراتژی گروگان گیری سیاره زمین توسط برخی از مقام‌های چینی بسیار نگران کننده است و باید به آن توجه شود.

چین، امریکا و روسیه به ترتیب اولین، دومین و چهارمین انتشار دهندگان کربن در جهان هستند. با این وجود، در مقطع تاریخی فعلی که نیاز به همکاری جهانی برای جلوگیری از فاجعه ضروری است جهان در آستانه رقابت ژئواستراتژیک نامحدودی قرار دارد. اکنون روابط میان ایالات متحده با روسیه و چین در بدترین مرحله خود از زمان پایان جنگ سرد به این سو قرار گرفته است.

اکنون هرگز زمان خوبی برای درگیری میان قدرت‌های بزرگ نیست. ما پیش‌تر فقدان همکاری جهانی در مواجهه با ویروس کرونا و پیامد‌های مرگبار آن را مشاهده کرده ایم. اکنون وضعیت خطرناک‌تر است، درگیری میان امریکا و چین بر سر تایوان یا نزاع بین ناتو و روسیه بر سر اوکراین و تکرار آن در مورد تغییرات اقلیمی دیوانه وار خواهد بود.

اکنون به جای رقابت تسلیحاتی و فضایی به رقابت برای تبدیل دنیا به جایی با انتشار کربن صفر نیاز داریم. من دوست دارم ببینم که بایدن در سخنرانی خود در گلاسکو برای این رقابت از شی و پوتین انتقاد کند.

بایدن می‌تواند بگوید ما (امریکا) از موضوع تغییرات آب و هوایی به عنوان بهانه و اهرم فشار استفاده نمی‌کنیم و شما (چین و روسیه) نیز نباید چنین کاری را انجام دهید. از آنجایی که امروز ۷.۹ میلیارد نفر روی سیاره زمین زندگی می‌کنند و تا سال ۲۰۳۰ میلادی ۶۰۰ میلیون نفر به این تعداد جمعیت افزوده خواهند شد، می‌توان درک کرد که تغییرات اقلیمی و آب و هوایی اهمیت بسیاری دارند و در صورت عدم توجه به آن همه ما در آلودگی خفه خواهیم شد. امریکا هدف کاملا روشنی را برای جهان عاری از انتشار کربن مشخص کرده است: سال ۲۰۵۰ میلادی و بایدن اکنون در تلاش برای برنامه ریزی درباره جزئیات آن است. افسوس که حتی یک رای نیز از سوی جمهوری خواه در حمایت از برنامه او ارائه نشده است. در مقابل، شی در چین بر روی حفظ رشد اقتصاد آن کشور تمرکز کرده است و قصد دارد قدرت خود را تحکیم کند. در نتیجه، چین برای مدت زمانی به سوزاندن زغال سنگ ادامه خواهد داد. اما نباید فریب خورد. پکن در بهره برداری از انرژی بادی، خورشیدی، آبی و هسته‌ای نیز فعال بوده است. بازی در جریان است. تا زمانی که امریکا و چین هر دو روی مسابقه زمینی تمرکز کنند تفاوتی نمی‌کند، کدام یک برنده باشند چرا که همه با هم باعث کاهش انرژی پاک خواهند شد. اگر چنین روندی ادامه پیدا کند ممکن است به روزی برسیم که بخواهیم برخی از موجودات بیگانه فضایی ما را از روی سیاره زمین با خود به فضا ببرند!

منبع: فرارو

کلیدواژه: توماس فریدمن تغییرات اقلیمی رئیس جمهوری سیاره زمین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۵۶۲۳۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ظریف: تصور نکنیم اگر FATF را نپذیرفتیم تنبیه نمی‌شویم

محمدجواد ظریف می‌گوید در جهان امروز دیگر قطب نخواهیم داشت، اما یکی از دلایل موافقت آمریکا با برجام، کاستن از حضور خود در منطقه بود. اعراب منطقه و اسراییل به همین دلیل با برجام مخالف بودند که نمی‌خواستند شاهد کاهش حضور آمریکا در منطقه باشند.

به گزارش جماران، محمدجواد ظریف، وزیر خارجه پیشین ایران در سلسله نشست‌های چهلمین سال تاسیس انتشارات اطلاعات و در نشست اول آن با عنوان «ژئوپلیتیک خلیج‌فارس» به سخنرانی پرداخت که مهمترین اظهارات او به شرح زیر است:

دنیا گرفتار چالش شناختی است.

خطا‌هایی که بعضا صورت می‌گیرد به دلیل شناخت و ادراک نادرست است.

دوستان ما در جنوب خلیج فارس ادراک خود را اصلاح می‌کنند و ما در اصلاح این ادراک تا حدودی عقب هستیم.

هنوز این تفکر غلط خرید امنیت در این کشور‌های عربی وجود دارد البته ان‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که نمی‌توانند با وابستگی به یک قطب برای خود امنیت تامین کنند.

کویت قبل از اینکه به کشتی‌های خود پرچم امریکا بزنند پرچم شوروی را نصب کرده بودند.

این کشور‌ها این مشکل ادراکی را کماکان دارند که باید امنیت را خرید و نخستین آن‌ها صدام بود. آن‌ها تلاش کردند امنیت را با کمک صدام بخرند.

یکی از رهبران کشور‌های حاشیه خلیج فارس شخصا به آقای روحانی گفتند که ما ۷۵ میلیارد دلار به صدام پرداخت کردیم.

زمانی که ایران قطعنامه ۵۹۸ را پذیرفت و طارق عزیز گفت تا مذاکره صورت نگیرد، آتش بس صورت نمی‌گیرد، دبیرکل وقت سازمان ملل به وزیرخارجه وقت دولت ریگان زنگ زد و او به دبیرکل جواب داد که ما در مهرماه که به نیویورک بیاییم با شما در این باره گفتگو خواهیم کرد. می‌دانید که تاریخ را نمی‌توان فراموش کرد. وقتی این شرایط پیش امد دبیرکل به پادشاه وقت سعودی زنگ زد و ملک فهد در تماس با صدام، او را به پذیرش آتش بس متقاعد کرد. پادشاه وقت به صدام می‌گوید: «غرور ایرانی را زیر پا نگذار.» عربستان در ان زمان این فهم را داشت که نمی‌تواند کاملا به صدام اعتماد و تکیه کند، اما در عمل متفاوت هم عمل می‌کرد.

وقتی سیاست خرید امنیت از عراق شکست خورد، این کشور‌های عربی حوزه خلیج فارس برای خرید امنیت به سراغ شوروی و امریکا رفتند.

همین کشور‌ها امروز برای خرید امنیت به سراغ اسراییل رفتند و متوجه نیستند که اسراییل در تاریخ خود از هیچکس حمایت نکرده و حتی به امریکایی‌ها در مذاکرات آزادی گروگان‌ها لگد زده اند. اسراییل در تاریخ تقلبی خود به هیچکس رحم نکرد. این اشتباه شناختی کنار نرفته است.

زمانی که آرامکو را تیر غیب زد، سعودی‌ها انتظار حمایت از آمریکا داشتند و حالا هم به دنبال خرید امنیت از اسراییل هستند.

اشتباه ادراکی دوم ما و اعراب این است که فکر می‌کنیم امریکا به دنبال گسترش حضور خود در منطقه است، اما امریکا به انتقال حضور و نفوذ به خارج از این منطقه است.

امریکا دیگر قدر قدرت نیست. ما قدرت بزرگ داریم، اما هژمون نداریم. در جهان امروز دیگر قطب نخواهیم داشت، اما یکی از دلایل موافقت آمریکا با برجام، کاستن از حضور خود در منطقه بود. اعراب منطقه و اسراییل به همین دلیل با برجام مخالف بودند که نمی‌خواستند شاهد کاهش حضور آمریکا در منطقه باشند.

امریکا در حال برون سپاری تامین امنیت به اسراییل است و کشور‌های عربی منطقه که به دنبال عادی سازی رابطه با اسراییل هستند باید بدانند که دیر یا زود قربانی تامین منافع اسراییل خواهند شد.

اشتباه ادراکی سوم که به ما هم بازمی گردد این است که اگر با چیزی مخالفت کردیم و، چون خود را مرکز مشروعیت عالم می‌دانیم اگر به چیزی مشروعیت ندهیم جنبه اجرایی و عملیاتی پیدا نمی‌کند. در کاسپین این اشتباه را مرتکب شدیم و در مذاکرات شرکت نکردیم و بستر دریا را در غیاب ما تقسیم کردند.

عدم حضور به معنای عدم شکل گیری از ترتیبات امنیتی خلیج فارس نیست بلکه به معنای عدم تامین منافع شما است. مگر جلوی طالبان را توانستیم بگیریم؟ خیر؛ از روند مذاکره حذف شدیم. همین قاعده درباره مسیر‌های مواصلاتی هم هست که از این مسیر‌ها دور ماندیم و بعضا حذف هم شدیم.

در دنیای کنونی هم امریکا نمی‌تواند با وتو در شورای امنیت، مانع از قدرت مقاومت مردم غزه شود. جنگ اسراییل با مردم غزه هفت ماه است که ادامه پیدا کرده، اما جنگ اسراییل با کشور‌های عربی شش روزه تغییر کرده است. آمریکا نمی‌تواند تصمیم گیری‌ها را وتو کند و این را دنیا و مردم و افکار عمومی این را ثابت کرده اند.

دو مبنای بازدارندگی، نصر خدا و قدرت مردم هستند.

مهم‌ترین کاری که می‌توانستیم پس از جنگ غزه بکنیم این بود که پیشنهاد توافق منع تجاوز به کشور‌های منطقه داده و کنش ایران هراسی را نابود کنیم.

تصویر ترسناک ساختن از ایران، هدف اسراییل است و ما هم نباید در این تله بیفتیم.

این اشتباه ادراکی ما که خیال می‌کنیم اگر در روندی شرکت نکنیم شکل نمی‌گیرد اشتباه است. تصور نکنیم اگر fatf را نپذیرفتیم تنبیه نمی‌شویم و با تبعات ان روبه رو نمی‌شویم.

دنیای امروز هرروز در حال تغییر است و ما هم هرروز باید فکر خود را نو کرده و تفکر جهان دو قطبی را کنار بگذاریم و واقعیت‌ها را ببینیم.

بسیاری از انگاره‌های ما درباره نظم جهانی و حتی مردم خودمان غلط است.

همسایه‌ها برای ما فرصت هستند.

مردم برای ما فرصت هستند نه تهدید. به فرصت، امکان بالندگی بدهیم.